Teaching Hospital

8 mei,

Na de week stage in het OM hospital heb ik er nu al aantal weken op zitten in het Teaching Hospital. Het Teaching Hospital is 1 van de grootste ziekenhuizen van Nepal en staat heel hoog aangeschreven bij mensen. Bijna iedereen die vraagt wat je in Nepal doet en je begint over teaching hospital dan weten ze gelijk waar het is. Mijn supervisor is Dokter Krishna Nepal en echt een gerespecteerde dokter/fysiotherapeut in het ziekenhuis. Daar heb ik echt heel erg veel geluk mee. Mijn dagen beginnen om 9 uur en dan ben ik in de OPD (outpatient department). Wat een beetje lijkt op de eerste lijns praktijk in Nederland. Alle patiënten komen om 9 uur en wachten totdat ze aan de beurt zijn. Ook zijn ze altijd met een familielid dus het is 1 grote chaos in de ochtend als iedereen er is. Iedereen krijgt een nummer soms wachten patiënten wel 2 uur maar dat lijkt ze weinig uit te maken. Ook de dokter patiënt afstand is veel groter. Je wordt hier veel meer gerespecteerd als je alleen al een witte jas draagt. De grote ruimte hebben ze onderverdeeld in 5 kleine behandelkamers met ijzeren muren maar je kan iedereen gewoon horen spreken dus van privacy in totaal geen sprake. In elke behandelkamer heb je steeds 2 patiënten tegelijk met heel veel verschillende soorten klachten. Elke patiënt heeft een verwijsbrief van de dokter in het Engels maar soms lijkt het wel een taal wat niet bestaat door het slechte handschrift en de vele vage afkortingen. Ik zie veel patiënten met rugklachten, knieklachten en heel erg veel orthopedie met nieuwe heupen, knieën en botbreuken. Ook voel ik mij soms een dokter omdat we leren hoe je de X-ray beoordeeld en kijkt wat er klopt en niet. Heel erg interessant. Halverwege hebben we een theepauze wat altijd erg gezellig is. De ochtend eindigt rond 12/1 uur. De middag dat we naar afdelingen gaan start om 2 uur en duurt tot 4 uur. We gaan dan naar de orthopedie en het is daar altijd heel erg warm en de geur is soms niet te harden. De wc's worden daar voor mij gevoel nooit schoongemaakt en iedereen zweet gigantisch. Daarnaast is er per bed minimaal 1 familielid de hele tijd erbij maar vaak 3 of meer. Je geeft dan niet alleen fysiotherapie aan de patiënt maar ook aan de familie zodat zij kunnen trainen, uit bed kunnen helpen en dat soort dingen wat dat doet de verpleging daar niet. Ook is er een tekort aan fysiotherapeuten dus krijgen ze niet optimale zorg que fysiotherapie die ze nodig hebben daarom instrueren we vaak de familieleden wat te doen en hoevaak. We lopen elke ochtend en middag van en naar het ziekenhuis. Heen en weer kost ongeveer 50 minuten en in de namiddag is het dan heel erg warm.